คำไว้อาลัย

ไกลแค่ไหน ก็ไกล้

‍

กว่าครึ่งชีวิตของผมอยู่ห่างไกลจากคุณพ่อตลอดระยะเวลาเกือบ 30 ปีที่คุณพ่อย้ายมาทำงานที่ภาคเหนือ แต่ผมไม่เคยรู้สึกเลยว่าท่านอยู่ห่างจากผม ผมมักพูดกับคนรอบข้างเสมอว่า ผมรู้สึกประหลาดใจอย่างมากที่พ่อมักจะพูดหรือแนะนำอะไรผมในจังหวะที่ผมต้องการคำแนะนำ คำปลอบประโลม หรือการให้กำลังใจจากท่าน มันเหมือนเป็นสิ่งเหนือธรรมชาติที่คุณพ่อทำให้ผมรู้สึกราวกับว่าท่านรับรู้ถึงความรู้สึกผมตลอดเวลา เหมือนท่านอยู่ในชีวิตประจำวันของผมตลอดมา

ผมเป็นนักธุรกิจ ซึ่งมีเส้นทางชีวิตการทำงานต่างจากคุณพ่อมาก หลายครั้งเวลาผมพุดคุยเชิงปรึกษาหามุมมองจากคุณพ่อ ท่านจะออกตัวเสมอว่า “พ่อไม่ได้เป็นนักธุรกิจ พ่อแนะนำอะไรมากไม่ได้หรอกนะ” แต่เชื่อหรือไม่ว่าหลังจากประโยคนี้ ผมจะได้อะไรจากคุณพ่อที่พาผมสู่ “ทางสว่าง” ได้เสมอ และผมเชื่อว่าผมมีวันนี้ได้ก็เพราะสิ่งนี้ที่ท่านให้ผม  “ทางสว่าง”ในความหมายนี้ไม่ใช่แค่เพียงหนทางสู่ความความสำเร็จ หากต้องประกอบไปด้วยคุณค่าที่ให้แก่สังคม ความเป็นธรรมต่อผู้อื่น และความสุขใจในชีวิต ซึ่งนั่นคือสิ่งคุณพ่อทำเป็นแบบอย่างให้ผมได้เรียนรู้จากท่านเสมอมา 

ผมเขียนคำอาลัยนี้หลังจากอ่านคำอาลัยของทุกท่านที่เขียนให้คุณพ่อ เพื่อบันทึกลงในอีบุคฉบับนี้ที่ครอบครัวของเราตั้งใจทำขึ้นเพื่อระลึกถึงคุณพ่อ ผมรุ้สึกทราบซึ้ง และตื้นตันทุกครั้งที่ได้อ่านคำไว้อาลัยของแต่ละท่าน คุณพ่อเป็นที่รักและเคารพของผู้คนมากมายเหลือเกิน ผมได้รับรู้ถึงสิ่งที่คุณพ่อได้ทำประโยชน์ ไม่ใช่แค่ต่อบ้านเมือง หากยังเป็นกำลังใจที่ให้หลายๆท่านดำรงค์ชีวิตใน “ทางสว่าง” แบบที่ผมได้จากคุณพ่อ ผมเองยังพูดกับพี่สาวว่า “เราได้เสียสละเวลาที่พ่ออยู่กับเราไปทำคุณแก่สังคมและผู้คนขนาดนี้ เราควรจะดีใจนะพี่นก” ผมรู้สึกภาคภูมิใจในตัวคุณพ่อมาก 

แม้คุณพ่อจะอยู่ไกลแค่ไหน ทุกวาระสำคัญในชีวิตของผมจะมีคุณพ่อเสมอ ท่านไม่เคยที่จะพลาดช่วงเวลาสำคัญไดๆ ในชีวิตของผมเลย  ทุกความปลาบปลื้ม ทุกความสำเร็จ และทุกความโศกเศร้า คุณพ่อเป็นบุคคลที่ทำให้ช่วงเวลานั้นมีค่าและเป็นที่จดจำมากที่สุด ในทางกลับกันผมเองก็พยายามที่จะไปอยู่ในวาระที่สำคัญในชีวิตคุณพ่อให้ได้มากที่สุด ซึ่งความพยายามของผมนั้นยังไม่ถึงครึ่งหนึ่งที่คุณพ่อทำให้ผมด้วยซ้ำ และสิ่งที่ผมเสียใจที่สุดคือผมไม่ได้อยู่ตรงนั้นกับท่านในวาระสุดท้าย แต่ถึงอย่างไรก็ตามความทรงจำอันมีค่าในทุกห้วงเวลาสำคัญของชีวิตจะอยู่กับผมตลอดไป