คำไว้อาลัย

อาลัย รศ. นสพ. ดร. เทอด เทศประทีป

“ลุงไม่ค่อยอยากให้ชมพู่มาเป็นผู้บริหารหรอกนะ ลุงอยากเห็นเราเป็นนักวิชาการ แต่เมื่อผู้ใหญ่เห็นว่า เรามีความสามารถ และให้โอกาสเราแล้ว ก็ควรทำ และต้องทำให้เต็มที่ เต็มความสามารถของเรา”

พู่ยังจำคำพูดของสุภาพบุรุษ อารมณ์ดี ยิ้มง่าย มีเมตตา เสียงทุ้มๆ ชวนฟัง ประโยคนี้ของลุงนิดได้แม่น เป็นประโยคที่ได้คุยกันเมื่อคราวที่พู่รับหน้าที่รองอธิการบดีใหม่ๆ คุณลุงยังบอกด้วยว่าให้รักษาสุขภาพให้ดี อย่าหักโหม

คุณลุงนิดอยู่เชียงราย พู่อยู่กรุงเทพ โอกาสที่จะได้พบกันมีน้อยมาก ถ้าไม่ใช่งานรวมญาติ หรือวาระพิเศษที่มีภาระกิจที่มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง ก็จะไม่มีโอกาสได้พบกันเลย

ตอนที่เรียนจบกลับมาจากอังกฤษใหม่ๆ คุณลุงเคยชวนให้ไปอยู่ที่แม่ฟ้าหลวง แต่ก็จำต้องปฏิเสธ ด้วยเหตุผลว่า “หนูมีหน้าที่ต้องตอบแทนธรรมศาสตร์ค่ะ” ด้วยคำตอบเพียงสั้นๆ นั้น คุณลุงก็ไม่เคยคะยั้นคะยอ แต่ก็บอกเสมอว่า จะมาเมื่อไหร่ ก็ได้เลยนะ คนเมืองมีความรู้ต้องไปช่วยภูมิภาคบ้าง 

และนั่นจึงเป็นเหมือนสัญญาใจที่เราไม่เคยทำให้เกิดขึ้นจริงเลย

ตอนหลังๆ ที่ได้พบกันในงานรวมญาติ คุณลุงไม่ได้เป็นอธิการบดีมหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวงแล้ว คุณลุงจะถามไถ่ทุกข์สุข และยังพูดคุยเรื่องราวในแวดวงการศึกษาอยู่ แต่พอเราจะเริ่มบ่นเรื่องงาน เรื่องคน คุณลุงก็ยิ้มนุ่มๆ ตาหยีๆ มองและย้อนถามว่า ... ชมพู่ เราทำงานกับอะไร ทำงานกับคนใช่ไหม ไม่ได้ทำงานกับเครื่องจักร จึงต้องมีปัญหากับคน ถ้าเราไม่ทำให้เป็นปัญหา มันก็ไม่เป็นปัญหา ค่อยๆ ทำ ค่อยๆ พัฒนาไป ทุกอย่างล้วนมีทางออกทั้งนั้น 

เมื่อครั้งที่มีโอกาสไปเยือนมหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง ลุงนิดพาไปกราบพระ ที่วิหารพระเจ้าล้านทอง แล้วก็พาไปยืนมองลงไปจากด้านหน้าวิหารอยู่นาน ชี้ให้ดูทิศนั้นทิศนี้อย่างเพลิดเพลิน เพราะคุณลุงบุกเบิกที่นี่มา ก็ย่อมต้องมีความรักความผูกพัน 

ตอนคุณลุงเล่าเรื่องต่างๆ เราก็อดคิดตามไม่ได้ว่า คุณลุงคงจะเดินไปทั่วแทบทุกตารางนิ้วของมหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวงแล้ว เวลามองไปทางไหน จึงดูมีความสุขและมีความภูมิใจเสมอ 

วันนี้ คุณแม่บอกว่า “ดูรูปที่พวกเราได้เจอกับพี่นิดเมื่อครั้งล่าสุด ดูแล้วใจหาย คิดถึงนะ พี่นิดทำงานด้านการศึกษา วิชาการ ไว้เยอะมาก เสียดายและเสียใจที่ทางการศึกษาได้เสียบุคลากรที่ดีไป”

แม้ลุงนิดจะจากไป แต่การครองตน การครองคน การครองงาน ของลุงนิด จะดำรงเป็นแบบอย่างที่ลูกหลานพึงจะประพฤติปฏิบัติตามต่อไป

ขอน้อมอุทิศบุญกุศลทั้งปวงที่พู่ได้กระทำไว้ จงเป็นแสงสว่างส่องทางแด่คุณลุงนิดให้สู่สุคติภูมิ สถิตในสัมปรายภพ พบพระธรรม เพื่อที่สุดแห่งการพ้นทุกข์ในเบื้องหน้า เถิด

ด้วยความรัก เคารพ และอาลัย

ชมพู่ 

(ผศ. ดร. นิธินันท์ วิศเวศวร)