คำไว้อาลัย
ความทรงจำในช่วงเวลาที่หนูได้อยู่กับคุณตา
หนูจำได้ว่ามาอยู่กับคุณตาครั้งแรกตอนปี 2554 ตอนที่หนูอายุ 5 ขวบ เพราะตอนนั้นบ้านน้ำท่วมเลยต้องไปขอคุณตาอยู่ด้วย ตอนนั้นหนูดีใจมากที่หนูได้เจอคุณตา หนูจำได้เลยว่าตอนแรกหนูชอบบ้านคุณตามาก มันสวย อยู่บนเขา มีต้นไม้เยอะ อากาศดีมาก คุณตาพาหนูไปเที่ยวพาไปกินที่ต่างๆเต็มไปหมด ตอนนั้นหนูแฮปปี้มาก อาหารอร่อย อากาศก็ดี ไม่เหมือนเป็นการหนีน้ำท่วมเลยเหมือนเป็นการเที่ยวมากกว่า หลังจากนั้นครอบครัวเรา ป๊า แม่ หนู อัง ก็ไปหาคุณตาในทุกสิ้นปี คุณตาก็ต้อนรับพวกเราอย่างดีในทุกปี บ้านก็จะเปลี่ยนแปลงไปนิดหน่อยมีตกแต่งเพิ่มเติมบ้าง แต่ความรู้สึกอบอุ่นก็ยังอยู่เหมือนเดิม คุณตายังต้องทำงาน พอทำงานเสร็จก็พาเราไปเที่ยวอย่างงานดอกไม้ประจำปี หรือพาไปตะลุยของกินต่างๆ ตอนนั้นเราต้องเดินไกลมากในแม่สายแต่คุณตาก็เดินไปกับเราโดยไม่บ่นสักคำเลย หนูมักจะช่วยแม่กันท่าคุณตาไม่ให้จ่ายตัง เพราะคุณตาชอบแย่งจ่าย แล้วหนูก็ยังบอกให้คุณตากินน้อยลงจะได้ผอมไวๆ คุณตาก็ยิ้มๆขำๆในบางทีที่หนูห้าม แต่หนูก็จริงจังในการห้ามคุณตานะ
พอประมาณปี 2556 คุณตาก็มีหมาพันธุ์ ไซบีเรียนฮัสกี้ 2 ตัว ชื่อ เฮงเฮง รวยรวย คุณตาก็พาเราไปหา ตอนแรกหนูกลัวมันมากเพราะมันตัวใหญ่แต่จริงๆมันใจดีมาก หนูชอบไปให้อาหารมันกับแม่ มันกินจุมากเลย แต่บางทีก็น่ารักดี ประมาณ2ปีต่อมาที่หนูมา มันก็มีลูกชื่อฝูฝู่ ซึ่งมันตัวใหญ่กว่าพ่อแม่อีก หนูยังงงเลย พอไม่กี่ปีเฮงเฮงก็ตายหนูก็งงอีกแล้วตอนนั้น แต่รวยรวยยังอยู่ดี ถึงตอนนี้จะเอาให้คนอื่นไปแต่หนูก็จะยังคิดถึงมันอยู่
เวลาคุณตามากรุงเทพฯ คุณตามักจะมาหาพวกเรามานัดกินข้าว ให้แม่ไปรับที่สนามบินบ้างหนูก็ได้เจอคุณตาเป็นบางครั้งบางคราว และเช่นเคยหนูต้องกันท่าคุณตาไม่ให้เลี้ยงข้าวพวกเรา อีกอย่างที่ขาดไม่ได้ควบคุมการกินคุณตา ตอนที่อากงยังอยู่คุณแม่ก็พาคุณตามาดูโรงเรียนสอนพิเศษใหม่ของเราและก็พามาคุยกับอากงอาม่า หนูก็พาทัวร์ดูบ้านของเรา หนูยังจำโมเม้นต์นั้นได้อยู่เลย ล่าสุดเดือนธันวาคมปีที่แล้ว (2562) หนูกับคุณตาก็มานัดเจอกันที่นครสวรรค์เพื่อมากินหมูสะเต๊ะร้านเด็ดไม้ละ2 บาท ซึ่งคุณตาจะกินแข่งกับอังแต่คุณตากินไม่ไหวหรอก อังกินเยอะ จริงๆจากเชียงใหม่มานครสวรรค์นี่ไกลมากเลย แต่คุณตาอยากมากินให้ได้เลยมาไกลถึงนี่เลย หนูจำได้เลยว่าคุณตาซื้อมะขามเทศ 3 ถุง แล้ว "ใครช่วยถือละ หนูน่ะสิ...หนูน่ะสิ"
.jpg)
ไม่นานมานี้เดือนมกราคม 2563 คุณตายังมางานที่กรุงเทพและนัดกินข้าวกับป๊าแม่ นั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ป๊า แม่ อัง และอาม่าได้เจอคุณตาแต่ของหนูคือที่นครสวรรค์ พวกเรามีโอกาสได้โทรหาคุณตาหลังจากนั้นไม่กี่ครั้ง และล่าสุดพวกเรากะจะโทร แต่คุณตาก็จากไปก่อนแล้ว หนูและแม่รู้สึกเสียดายมากที่ไม่ได้โทรหาคุณตา อย่างไรก็ตามหนูก็จะคิดถึงคุณตาไปตลอดนะคะ ถึงแม้ว่าคุณตาจะไม่อยู่แล้ว แต่คุณตาก็จะอยู่ในความทรงจำของหนูตลอดไป รักคุณตาค่ะ (*˘︶˘*).｡*
หลานคุณตา
