คำไว้อาลัย

คำไว้อาลัยแด่ รองศาสตราจารย์ ดร เทอด เทศประทีป

ผมรู้จักหมอเทอด ราวปี พ.ศ. ๒๕๑๓ ที่เมือง HANNOVER ประเทศเยอรมันตะวันตก (สมัยนั้นเยอรมันยังแบ่งออกเป็นสองประเทศอยู่) หมอเทอดไปเรียนต่อทางสัตวแพทย์ที่ TIERAERZTLICHE HOCHSCHULE HANNOVER  ส่วนผมไปเรียนที่  FACHHOCHSCHULE HANNOVER ทางด้านวิศวกรรมเครื่องกล สมัยนั้นพวกเรานักเรียนไทยในเมือง HANNOVER มีอยู่ประมาณ๓๐กว่าคนด้วยกัน สนิทสนมรักใคร่กลมเกลียวกันเหมือนกับเป็นครอบครัวเดียวกัน พบปะกันเกือบทุกอาทิตย์ หมอเทอดเป็นคนโอบอ้อมอารี เป็นที่รักของเพื่อนๆ ทุกคนหลังจากที่เรียนจบกลับมาทำงานที่เมืองไทยก็ไม่ค่อยได้พบกันหลายปีเลย บังเอิญเมื่อประมาณเกือบสองปีผ่านมาได้รับโทรศัพท์จากหมอสมพงษ์ผมก็ปรารภว่าพวกเราน่าจะมาพบปะสังสรรค์กันบ้างหลังเกษียณกันมาเป็นสิบปีแล้วซึ่งหมอสมพงษ์ก็เห็นดีด้วยเราก็เลยจัดตั้งกลุ่มไลน์ ชื่อว่า เพื่อนเก่าเยอรมัน โดยคุณชนะ เป็นผู้ดำเนินการ มีการสังสรรค์กันประมาณสองเดือนครั้งหนึ่ง ซึ่งหมอเทอดก็บินมาจากเชียงรายทุกครั้งไม่เคยขาด (โดยการจัดการของ อเล็กซ์ ซึ่งอยู่เชียงรายเหมือนกัน) ตั้งแต่ครั้งแรกจนถึงครั้งสุดท้ายเมื่อวันที่๑๑มค๒๕๖๓  หมอเทอดก็บินมาจากเชียงรายกับอเล็กซ์ และก็ยังพูดคุยกันสนุกสนานตามปรกติโดยไม่มีสัญญาณใดๆ บอกเหตุว่าพวกเราจะได้พบหมอเทอดเป็นครั้งสุดท้าย และแล้วเมื่อวันที่๒๑เมษายนที่ผ่านมาก็ได้รับข่าวทางไลน์จากอเล็กซ์ว่าหมอเทอดได้เสียชีวิตแล้ว อ่านแล้วไม่อยากจะเชื่อในตอนแรก แต่แล้วก็ต้องจำใจเชื่อเมื่อเขายืนยันมาอีกครั้ง (ที่จริงแล้วพวกเรานัดพบกันวันที่๑๔มีนาคมนี้อีกครั้งแต่เนื่องจากเกิดการระบาดของโรคโควิด๑๙เสียก่อนเลยต้องยกเลิก) ชีวิตนี้ไม่มีอะไรแน่นอนอย่างที่พระพุทธองค์ได้ทรงกล่าวไว้ ขอให้ผลบุญที่หมอเทอดที่ได้ทำมาในชาตินี้จงดลบันดาลให้วิญญาณหมอเทอดจงไปสู่สุคติด้วยเทอญ

                                                                                                                                 สุรินทร์ ศิริพานิช (ลุง)

๑๘พฤษาคม๒๕๖๒